Przyznaję, byłem naiwny. Wydawało mi się, że robię coś dobrego. Gdy miałem 20-22 lata często odwiedzałem stację krwiodawstwa w Krakowie i oddałem tam kilka litrów krwi. Robiłem to, gdy praktycznie nie prowadziłem jeszcze jakiejkolwiek aktywności seksualnej. Nie sądziłem, że kogoś tym skrzywdzę.
Wydawało mi się, że zagrożeniem są ludzie, którzy prowadzą bogate życie seksualne i często zmieniają partnerów. W tej liczbie jest oczywiście bardzo wielu gejów. Ale obok nich stają zastępy mężczyzn heteroseksualnych. Tylko że to gejów chce się pozbawić en bloc prawa do oddawania krwi. Tzw. mężczyzna heteroseksualny z założenia jest traktowany jako wierny jednej partnerce. Ciekawe tylko, kto korzysta z tysięcy prostytutek, które wieczorami wychodzą na ulice naszych miast?
Jeśli oddać krew przychodzi mężczyzna heteroseksualny, nikt go nie spyta, jak się „prowadzi", a jeśli nawet spyta, to przecież on nie przyzna się do poznanych przez Internet, w agencjach lub na ulicy panienek, które zaliczył. On z założenia jest porządny.
W Polsce zdecydowana większość gejów żyje w ukryciu i całkowitej wstrzemięźliwości seksualnej. Bo boją się w ogóle powiedzieć głośno otoczeniu, że są gejami. Ale to nie przeszkadza, by wszystkich gejów traktować jak chodzące bomby biologiczne.
Organizacje gejowskie powinny odpuścić tę sprawę. Nie chcą krwi gejów, nawet tych, którzy zachowują wstrzemięźliwość, bądź od lat mają stałych partnerów, to trudno. Organizacje te powinny pójść konsekwentnie za tokiem myślenia urzędników i pokazać absurdalność tej postawy poprzez forsowanie dodania zapisu w stosownym miejscu Kodeksu Karnego, że obowiązek udzielania pierwszej pomocy nie dotyczy gejów.
Bo - zapowiadam to publicznie - gdy w mojej obecności ktoś straci przytomność, będzie miał wylew czy zawał, nie pomogę mu. I nie chcę być karany za to, że nie udzieliłem pierwszej pomocy. Skoro jestem chodzącą zarazą rozsiewającą dookoła HIV, kiłę i żółtaczkę, skoro inni brzydzą się mojej krwi, to tym bardziej pewnie brzydziliby się, gdybym ich reanimował metodą usta-usta albo zakładał opatrunek.
Co mnie obchodzą zawałowcy i ofiary wypadków?
Niech umierają!
Albo niech liczą na pomoc tych, których się nie brzydzą.
